Samen de wereld rond

De intensiteit van Indiase steden begint ons op te breken. We zijn allebei moe. Verzadigd. Vol indrukken die we moeten verwerken. Maar we moeten nog vijf dagen voordat we naar Sri Lanka vliegen, waar we zo snel mogelijk het strand op gaan zoeken.

Die laatste vijf dagen brengen we ook in steden door. Van Nashik bussen we naar Pune. Er aangekomen worden we omsingeld door een bende tuk-tukchauffeurs. Te dichtbij. Te agressief. ‘Address! Address!’ blaffen ze. Ik maan ze tot rust. De chauffeur met de grootste snor en dikste buik wint. Hij rijdt ons zwijgend in één keer naar het hotel waar we blijven. Pas dan kan er een vriendelijk woord af.

De buurt waarin we verblijven ligt ver van het oude centrum van Pune. De buurt is een aparte mix van oude vervallen villa’s en nieuwe gebouwen, vaak vier tot vijf verdiepingen hoog. Grote bomen zorgen overal voor veel groen. Aan de straten staan vaak oldtimers geparkeerd. De sfeer is aangenaam. Het is vrijdagmiddag en in plaats van een borrel drinken groepen jongeren chai (thee met kruiden en melk) met elkaar. We doen gezellig mee.

De volgende dag brengen we door in een museum waarin een groot deel van de eclectische verzameling volkskunst van een overleden Indiase zakenman is ondergebracht. Marionetpoppen, saris, muziekinstrumenten, houtsnijwerk, erotische notenkrakers, you name it. We kijken onze ogen uit.

Terug in Mumbai verblijven we in een andere buurt dan een week geleden, dichtbij het centraal station. De taxichauffeur heeft moeite ons hotel te vinden. Na wat rondvraag geeft hij het op en zet ons eruit, ‘That way’, geeft hij ons nog mee. Met wat hulp van jongens die cricket spelen op straat, vinden we ons hotel, vlak voordat een moessonbui losbarst.

Ook de dag erop blijven we binnen. Het regent en we voelen ons niet fit. We trekken een streep door ons plan om een sloppenwijk te bezoeken. De wandeling naar het restaurant voor lunch is uitputtend genoeg. In de vijfhonderd meter die we afleggen worden onze zintuigen maximaal belast. Als we de straat uitlopen scheuren tegemoetkomende scooters ons rakelings voorbij. Dragers lopen met lange kruiwagens af en aan met nieuwe voorraad voor winkels. Ze schreeuwen instructies naar elkaar. Aan de hoofdstraat zijn de trottoirs nauw en volgebouwd met allerlei stalletjes en kraampjes. Er wordt vooral kleding, groenten en schoenen verkocht. Iedereen vraagt of we wat willen kopen. Op elke straathoek worden samosa’s gefrituurd, de vettige geur blijft lang hangen. Uit vijf verschillende moskeeën schalt de oproep tot het middaggebed uit krakerige speakers. Het verkeer staat zo goed als stil en iedereen geeft elkaar de schuld met hun claxons, het geluid is oorverdovend. Voor leegstaande winkelpanden worden geiten gehouden, overal liggen keutels. Hanen kraaien, een man geeft over. Een Hindoe pelgrim zit op een gammele stoel en krijgt een voetmassage van een gelovige. Hij is ongewassen en vooral, ongekleed. Via zijn voeten kijken we omhoog en kijken zo tegen zijn geslacht aan. Een dikke rat steekt over, zijn haar stekelig van het regenwater. We zijn opgelucht dat we het restaurant in kunnen glippen.

De volgende dag vliegen we niet in één ruk door naar Colombo, maar stoppen in Chennai, waar we één nacht blijven. We overnachten dichtbij het vliegveld, ver verwijderd van het toeristische centrum. De buurt waarin het hostel ligt is het tegenovergestelde van die in Mumbai. De wijk is ruim opgezet met vooral lage gebouwen. Het verkeer is overzichtelijk, men toetert nauwelijks naar elkaar. De sfeer is anders, relaxter, zuidelijker. Tijdens de lunch in de kantine van een groter hotel valt ons op dat men de tijd neemt, rustig met elkaar praat en – we worden niet aangestaard. We nemen dezelfde thali als de twee mannen tegenover ons.

’s Avonds lopen we onder een paraplu een tweede rondje door de buurt. We moeten wel dicht tegen elkaar aanlopen, ook al is dat eigenlijk not done in India. We fantaseren hardop over Sri Lanka, opgelucht dat we morgen verdergaan. India is af. Maar wat was het indrukwekkend, raar, geurig, kleurrijk, vermoeiend, luid, vol, vijandig soms, maar ook gastvrij en nieuwsgierig. We spreken met elkaar af dat we ooit terugkomen.