Taiwan Oost: Zwart strand, groene jungle, Taroko kloof

We gaan naar Taiwan zonder dat we er veel vanaf weten. Sterker nog; de keuze voor Taiwan maakten we in Nederland door een muntje op te gooien. Kop was Zuid-Korea, munt Taiwan. We gooiden drie keer munt. Dan moet Taiwan wel gaaf zijn.

En gaaf, dat was het. Ten eerste is Taiwan een plek waar we op adem kwamen na een maand vlammen in China. Slechts één nacht blijven we in Taipei voordat we een boemeltreintje pakken naar de prachtige oostkust. We rijden door rijstvelden, jungle en langs de kust. Ongelofelijk groen is het overal.

In het piepkleine Wai Ao, met een pikzwart strand en goede golven om te surfen, doen we even helemaal niks. Behalve, verbranden natuurlijk, als we naar een groter dorp lopen om zonnebrand te kopen. De stress en kleine ruzietjes die we soms hadden in Shanghai verdwijnen als sneeuw voor de zon. Teveel stad is niet goed voor een mens.

Kiki in de bush.

Ons uitzicht op Turtle Island.

Moestuintjes op het strand. Nog nooit gezien.

Gespot tijdens het jutten. Aangespoelde kogelvis.

Death metal.

Pokerface.

Moeten we écht al gaan?

Na twee dagen strand komen we uitgerust aan in Hualien. Iets te uitgerust misschien. Op de dag dat we de Taroko kloof gaan verkennen, vergeten we van alles en moeten we twee keer terug naar het hostel voordat we de trein kunnen pakken. Dusss.

Op de scooter scheuren we een dag lang door de Taroko kloof. Heerlijk om op iets met twee wielen te rijden. Zeker door zo’n prachtige kloof. Door een tyfoon zijn veel paden beschadigd, waardoor we niet overal kunnen wandelen, maar een foto-op-sketchy-hangbrug-over-kolkende-rivier hebben we. Op de terugweg moeten we anderhalf uur wachten door wegwerkzaamheden. Niga buhao! (dat niet goed!)

Net echt.

Kloofie hoor.

Wandelen nu het kan!

Brug. Check.

De bewolking zakt tijdens het wachten.

Maaaaaarrrrr. Schiet 's op jong.

De dag erop slenteren we rond door Hualien. We gaan naar het park bij het strand, waar grote keien opgetast liggen om de zee buiten de deur te houden. Het is er druk, omdat het een Chinese feestdag is (daarover later meer). We hangen er rond tot de zon ondergaat.

Bij het strand is een avondmarkt, waar we eten en onze ogen uitkijken. Eén straatje is gereserveerd voor ‘Aboriginal’ eten, maar dat is een beetje voor de show (Taiwan telt wel 14 officiële Aboriginal stammen). Ook is er van alles gemaakt van gelei. Wij eten er het beroemde coffin bread.

Als we richting hostel lopen, horen we het geluid van een live band. Even kijken where the party at. Het blijken twee zusjes te zijn, die elkaar afwisselen op een drumstel. Keihard drummen ze mee op nummers van Lady Gaga – een aandoenlijk soort lawaai. Een klein deel van ons dagbudget verdwijnt al snel in hun hoge hoed.

Morgen vliegen we naar de westkust. Verdomme, wat gaat Taiwan snel.