Het is onmogelijk om naar Tibet te reizen en
niets te merken van de Chinese invloed op het dagelijkse leven van Tibetanen.
Laat ik beginnen met de positieve dingen. De
infrastructuur in Tibet is volledig te danken aan de Chinezen. De sublieme wegen
door de bergen, het vliegveld, de ongelofelijk knap gebouwde spoorlijn die ons
naar Tibet bracht, alles dankzij China. In de bergen van Tibet wordt gemijnd
naar edelmetaal en mineralen, goed voor de economie. En door China kwamen er ziekenhuizen, scholen – en
goedkope imitatie merkkleding natuurlijk.
ME brigades marcheren dagelijks door de
straten, vaak bewust tegen de richting in van bedevaartgangers die biddend hun
rondes om een tempel of klooster lopen. Gepantserde voertuigen rijden dreigend over
straat.
Ook elk dorp, klein of groot, heeft een
politiebureau, soms met een checkpoint waar je als toerist je visum en paspoort
moet laten zien. Op drukke plekken en toeristische trekpleisters zijn sowieso
checkpoints ingesteld. Je tas moet door een röntgenscanner en je kunt
gefouilleerd worden.
Er is veel militair vertoon. In heel Tibet
zijn talloze Chinese militaire kazernes gebouwd. Er worden vaak oefeningen
georganiseerd. Je ziet vaak lange colonnes trucks met soldaten of materieel
voorbijkomen.
China laat kortom continu zijn spierballen
zien.
 |
| Checkpoint bij het Potala Paleis |
 |
| Overal riot gear. Klaar om opgepakt te worden. |
 |
| Soldaten op straat met brandblussers, om in te grijpen als een demonstrant zich in brand steekt. |
 |
| 'Undercover' politie |
En dan is er nog undercover politie. Bij tempels en kloosters nog makkelijk te herkennen aan hun Jack Wolfskin uniforms en zonnebrillen. Maar in de drukke straten van Lhasa?
In kloosters en tempels word
je afgeluisterd. In onze minibus hingen maar liefst zes camera’s en microfoons. En tóch nemen de gidsen tijdens onbewaakte
momenten het risico je zoveel mogelijk te vertellen over hoe het is om te leven
in Tibet.
‘Ja, er zijn nog steeds mensen die zich uit
onvrede over de Chinese onderdrukking in brand steken.’
‘Het is moeilijk om naar de universiteit te
gaan. Spreek je niet goed genoeg Chinees, dan wordt je niet toegelaten.’
‘In heel China worden mensen gestimuleerd om zich in Tibet te vestigen, om zo het aantal Chinese inwoners te verhogen.’
‘Het klopt dat je als Tibetaan subsidie krijgt
als je een Han Chinees trouwt.’
‘Kinderen krijgen les in het Mandarijn.
Slechts één vak wordt nog in het Tibetaans gegeven. Maar als de Tibetaanse taal verdwijnt, zal ook de
Tibetaanse cultuur verdwijnen.’
‘Het aantal monniken is een fractie van wat
het was. Monnik worden is niet langer gratis. Wil je als jongen monnik worden,
moet je een vergunning krijgen van de regering en een flink bedrag betalen.’
‘Veel mensen zijn verdwenen na de demonstraties
van 2008.’
En de verhalen gaan maar door…
Op onze laatste avond in Tibet eten we in een binnentuin
van een restaurant in Oud Lhasa. Aan alle andere tafels zitten Chinese
toeristen. We zijn omsingeld. En dat is precies hoe de Tibetanen zich moeten
voelen. Er is geen stoppen aan. De Chinezen zullen blijven komen. Meer flats
zullen verrijzen. Winkelcentra. Snelwegen. Toeterende taxichauffeurs.
De Tibetanen lijken machteloos, maar hebben
een ongelofelijk sterke wil om hun identiteit en cultuur te bewaren. De
Chinezen daarentegen, hebben alle middelen. En niemand lijkt hen tegen te
houden. De vraag is dus, wie heeft de langste adem? Een antwoord hebben we
niet.
Wat er ook gebeurt, wij hopen dat de leefsituatie voor Tibetanen verbetert in de toekomst.
Free Tibet.
Free Tibet.
In-druk-wek-kend! Zo'n mooie foto's van Tibet (met hilarische bijschriften), dat moet specta geweest zijn in het echt. Tegelijkertijd ook heftig om het echte Tibet mee te maken, kippenvel bij het lezen. Respect voor de Tibetanen en voor jullie!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenhier in Taiwan is vandaag de nieuwe president begonnen met werken, het muzikale optreden werd verzorgde door aboriginal Taiwanese muziekgroepen, de oorspronkelijke bewoners van het land, de Taiwanese popsterren hebben allemaal geweigerd om voor dit evenement op te treden uit angst niet meer in China te worden toegestaan en daardoor dus een gigantisch deel van hun markt te verliezen. Dit omdat de sterren die openlijk Taiwan erkennen door China als verraders gezien worden. Mooi artikel weer, gelukkig is de druk hier niet zo aanwezig maar als ik die grijpers hier zie verschijnen dan ga ik weer terug naar NL :)
BeantwoordenVerwijderen