Luoyang: Streetfood, Longmen Caves en Shaolin Kungfu
Luoyang zou een kleine stad moeten zijn, met
‘maar’ 1 miljoen mensen. Maar als we het station uitlopen, zien we direct dat
ook Luoyang groot en druk is.
Ons hostel ligt aan een winkelstraat met ontelbaar
veel winkelcentra, maar achter ons hostel ligt Old Town. Een klein blok ouderwetse woningen die niet gesloopt
zijn, maar omgetoverd tot… winkelstraat. Er zullen best nog wat mensen wonen,
maar de grote straten zijn gevuld met winkeltjes en eetkraampjes. Dat laatste
is natuurlijk een plus.
Welk eetkraampje ook alweer?
Op dag 1 bezoeken we de Longmen Caves. Twee grote
rotsen, aan twee kanten van een rivier, waar al sinds 500 na Christus nissen met
beelden van Boeddha zijn uitgehakt. Er zijn er ontelbaar veel, in allerlei
formaten. Het grootste exemplaar is 16 meter hoog, maar juist het totaal aantal
beelden en reliëfs maakt indruk.
Flawless.
Net een letterbak.
De kleinste Boeddha's.
De grootste.
En zijn wachten.
Op dag 2 nemen we de bus naar de Shaolin tempel,
bekend van de Shaolin monniken en hun
kungfukunsten. Tip, koop je buskaartje bij het kantoor en niet bij de dames die
rondlopen, zij vragen het dubbele. En bereid je goed voor. Er is ontzettend
veel te zien en doen in het Shaolin complex.
Al snel zien we de eerste leerlingen oefenen op
hun marcheren op een groot, betonnen veld, een hypnotiserend schouwspel. De
jongens wisselen vloeiend van formatie en schreeuwen continu strijdkreten. Het
lijkt meer op oorlog dan op spirituele verlichting.
Left.Right.Left.Right.Repeat.
Wataa!
Verderop zien we volleerde studenten een show
opvoeren. Vooral het einde van de show, als alle leerlingen vliegend door de
lucht en met hun wapens zwaaiend op ons af rennen is indrukwekkend.
We bezoeken de Shaolin tempel, het Bos van Duizend
Pagoda’s en komen door de wat verwarrende kaart uit bij de ingang van het
natuurpark van het complex. Dan maar een stevige wandeling. We beklimmen een
berg langs een trap met meer dan 7.000 treden… Eenmaal boven genieten we van
een ijsje en het mystieke uitzicht en pakken we de kabelbaan terug naar de
pagoda’s.
Dé Shaolin tempel.
Stalen concentratie.
Slechts een paar van de Pagoda's
Het begin.
Ergens halverwege. Lucky number 64.
Het uitzicht op 3.000 meter hoogte.
Als we teruglopen naar de bus, wordt er nog
steeds gemarcheerd. Arme jongens, je moet wel écht van kungfu houden.
Welkom op ons blog. Hier lees je meer over onze wereldreis waar we in begin 2016 aan begonnen. De voorbereidingen, de bestemmingen, het eten, onze ervaringen en meer.
64 <3 altijd en overal!
BeantwoordenVerwijderenWat gaaf allemaal! En volgens mij zijn ze aan het tellen, heul hard... kunnen jullie nog wat met mn aantekeningen ;)
BeantwoordenVerwijderen