Beijing; tempels en hutongs, de Muur en de Verboden Stad

Als we landen in Beijing is het 4 uur ’s ochtends lokale tijd. We hebben nauwelijks geslapen en zijn een beetje groggy. Gelukkig is het vliegveld zo strak ingericht dat je zelfs stomdronken niet zou kunnen verdwalen. En dan zijn er altijd de beveiligers nog; een groep jongens die dreigt af te dwalen, wordt terug naar de groep gegild.

We mogen het land in en vinden makkelijk onze bagage. De shuttlebus rijdt nog niet dus nemen we een taxi. Meteen afdingen. De stad slaapt als we aankomen bij ons hostel, maar er brandt licht. Aaaaah - Een kingsize bed.

In de dagen die volgen worden we beetje bij beetje verliefd op Beijing. We slenteren wat af in de hutongs - de oude wijken van Beijing, een soort doolhoven van steegjes, huisjes, winkeltjes en eettentjes. We bezoeken diverse tempels, de Drum- en Beltoren en de Verboden Stad natuurlijk.

Lekker niksen in de Hutong.

Flinke Chow Chow hond. En kijk de mannen in de spiegel.

Drie keer raden wat hier gebeurt.

Klokslag half vier.

Buiten de Confuciaanse tempel.

Om bij de Verboden Stad en het tegenover gelegen Tiananmen Plein te komen, moet je een stevige veiligheidscontrole door. Eigenlijk wordt het hele gebied bewaakt door politie, soldaten en camera’s. Maar, eenmaal binnen is de Verboden Stad overweldigend mooi. De schaal van het complex doet je klein voelen en maakt je stil. In bijna elk gebouw is wel iets te bekijken. We brengen er de rest van de dag door en verlaten de Stad via de prachtige keizerlijke tuinen.

The one and only.

Zo mooi. Zo rustig.

Oh nee.

Kleiner straatje in de Verboden Stad met tempel in de achtergrond.

Eén van de negen draken.

Selfie game oppoetsen.

Op onze laatste dag in Beijing verlaten we de stad om de Chinese Muur te beklimmen. Er zijn veel plekken om de muur te bekijken, wij kozen voor een wandeling van Jinshanling naar Simatai, een deel van de muur wat gedeeltelijk is gerestaureerd. De zon schijnt die dag en we zijn bijna helemaal alleen op de muur. De wandeling is pittig maar voert ons naar hoger gelegen uitkijktorens. Wat een uitzicht. En die muur, er komt geen einde aan.