En daar sta je dan op Schiphol. Bepakt en
bezakt. Na maanden dromen, googelen, plannen en pakken is het zover. De dag van
ons vertrek. 1 maart 2016. Holy shit.
We worden uitgezwaaid door een aantal van de
mensen die ons de afgelopen maand, terwijl wij dakloos waren, zo gastvrij
ontvingen. We sliepen bij ze, aten met ze, dronken samen tot diep in de nacht.
Deze hartverwarmende gastvrijheid maakte het des te moeilijker om afscheid van
ze te nemen. Maar na een pak knuffels, drie zoenen en een traan was het zover. Onze droom achterna!
 |
| Zelfs Ralf en Anouk waren aanwezig. |
7,6 en 9,8 kilo wegen onze backpacks, als we ze inleveren bij Ukraine International, de luchtvaartmaatschappij die ons via Kiev naar Beijing zal vliegen.
 |
| Prima toestel, toch? |
Als we in Kiev aankomen, proberen we onze backpacks te krijgen, maar na
drie uur wachten blijkt dit onmogelijk. Ze worden doorgevlogen naar Beijing - dan
maar zonder jas en schone onderbroek de stad in.
Met de shuttlebus en na een korte rit in de vierkante metro komen we aan bij ons hostel. De avond is zo goed als voorbij en we kopen vermoeid brood, worst en water in een buurtsuper. Net als op het vliegveld zijn de mensen er behulpzaam, maar niet per se warm.
 |
| You, wait. |
’s Ochtends staan we vroeg op en lopen een
rondje in onze wijk. In het daglicht ziet de buurt er veel beter uit. Het doet
ons denken aan Parijs en Madrid.
We bezoeken het Maidan Nezalezhnosti plein
waar jaren geleden flinke rellen plaatsvonden. De overleden demonstranten
worden hier nog elke dag herdacht en geëerd met bloemen.
 |
| Voor elke gesneuvelde demonstrant is een kleine nis gemaakt. |
We lopen verder en passeren winkels en mensen
onderweg naar hun werk. We stoppen bij de Kathedraal met het Gouden Dak en zien
in de verte een paleis liggen, ook met gouden daken.
En tijd voor meer hebben we niet. We lopen terug naar het hostel en pakken de metro en bus naar het vliegveld. China here we come!
 |
| Kerk, of toch paleis? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten