Samen de wereld rond

Ondertussen zijn we zes maanden in Azië. Een prachtig avontuur, met heerlijk eten en ontelbaar veel hoogtepunten. Toch begint het te kriebelen. We willen verder; verder de wereld rond, nieuwe avonturen en even geen rijst meer. Plus, in veel landen in Azië begint het regenseizoen en we hebben behoefte om een tijdje op één plek te verblijven. We besluiten daarom in Indonesië dat we een dikke maand eerder dan gepland naar Nieuw Zeeland gaan. Dus geen Vietnam, Laos of Myanmar.

Als we dit scenario verkennen, ontdekken we dat er geen rechtstreekse vluchten vanuit Jakarta naar Nieuw Zeeland vertrekken; we moeten overstappen in Maleisië. Tja, en als we daar dan toch zijn, waarom dan niet nog een weekje zon, zee, strand? We kiezen voor het eiland Langkawi, in het noordwesten van Maleisië.

Vrienden en familie waarschuwen ons dat er niet veel te doen is op Langkawi,  maar dat trekt ons juist wel. De eerste twee dagen liggen we dan ook de hele dag op het strand. Het is niet het mooiste strand, maar met een backstreetboys cd op repeat in de achtergrond en een biertje doen we het er voor!

Als we uitgerust zijn, huren we een scooter en rijden we naar een soort mini pretpark waar van alles te doen is. Eerst gaan we met een skilift omhoog naar een uitkijkpunt. Vanuit daar zien we de diepgroene bergen op het eiland en tientallen eilandjes om Langkawi liggen. Terug beneden zien we een 6D film, het lijkt net alsof we in een achtbaan zitten. Bij een andere attractie stappen we in een grote wagen en rijden we een 3D film in. Het lijkt een soort Jurassic Park, al snel wordt onze auto aangevallen door losgeslagen dinosaurussen. De kers op de taart is de ‘bunnyzone’, een soort kinderboerderij waar je konijntjes kan voeren en aaien, Kiki smelt.

   

We rijden verder langs de kust en stoppen af en toe om te zwemmen. Aan het eind van de dag rijden we naar het hoogste punt van het eiland waar we van het uitzicht genieten. De lange bochtige weg ernaartoe en het uitkijkpunt zijn uitgestorven. Het lijkt alsof het park met de skilift meer bezoekers trekt.

We slapen in het noorden van het eiland bij een gasthuis met het onvriendelijke personeel tot nu toe. ’s Ochtends rijden we langs een Chinese tempel waar Kuan Yin (de godin van troost en genade) uit de rotsen is gebeeldhouwd. Helaas slaat het weer om en begint het te regenen, we bezoeken nog snel het meest kitscherige beeld van het eiland; een arend met een vleugelbreedte van zo’n twintig meter.

De rest  van de dagen regent het vaak en werken we onze blog bij. Mathieu heeft bovendien weer twee freelance opdrachten en we maken plannen voor de rest van onze reis. In de droge uurtjes zwemmen we in de zee, eten wat bij kleine lokale tentjes en bezoeken de avondmarkt, waar we bij alle kraampjes wel wat te eten kopen.

Voordat we het weten zit onze tijd op Langkawi er al weer op en moeten we terug naar Kuala Lumpur om onze vlucht naar Nieuw Zeeland te halen. Er staat ons een lange 48 uur te wachten. Onze reis begint met de pond naar het vasteland, daar wacht een nachtbus op ons die ons in 9 uur naar Kuala Lumpur brengt. We doen geen oog dicht en komen om half zes ’s ochtends vroeg aan. Het slechte nieuws? Onze vlucht vertrekt pas om twaalf uur ’s avonds. We hebben dus een hele dag te doden. We stoppen onze backpacks in een kluisje op het station en pakken de monorail de stad in.

We zijn vijf jaar geleden al in KL geweest en gaan naar dezelfde wijk waar we toen verbleven: Chinatown. Eerst proberen we een goedkoop hostel te zoeken, voor een kamer voor een paar uur, maar dat lukt niet. We besluiten wakker te blijven. We ontbijten met rijstnoedels met verse hoisinsaus en geroosterde sesamzaadjes. Eenvoudig maar oh zo lekker. We struinen de rommelmarkt af en moeten ons inhouden om niet iets te kopen.

Hierna lopen we een groot winkelcentrum in, op zoek naar een bioscoop. We kopen kaartjes voor de film van twaalf uur, Suicide Squad, en hangen de rest van de ochtend wat rond in het winkelcentrum. Bij een sportzaak is een grote uitverkoop gaande, de sneakerfreak in Mathieu wordt wakker. Rekken met schoenendozen worden overhoop gehaald, steals onthullen zich, maar toch, er wordt niks gekocht.

Na de film, die zeker niet tegenviel, pakken we de monorail terug naar het treinstation. Na een lunch in het foodcourt pakken we de trein naar het vliegveld. In het winkelcentrum in het vliegveld koopt Mathieu dan toch iets vandaag, een eenvoudig zwart shirt van Uniqlo. Bij een koffiezaak doden we de laatste uurtjes met internetten. Als we dan eindelijk de douane door zijn en in het vliegtuig mogen stappen, vallen we meteen als een blok in slaap.