Samen de wereld rond

Op Onafhankelijkheidsdag rollen we om half zes ’s ochtends het station van Bandung binnen. Als we het station uitlopen, zien we wat schaar geklede dames op de parkeerplaats, op zoek naar een laatste klant voor de nacht. Bij het hostel wordt er na een paar kloppen open gedaan. We hebben geluk, we kunnen inchecken en onze kamer is al klaar. We duiken meteen ons bed in.

Als we wakker worden is er weinig te merken van de belangrijkste feestdag van Indonesië. Zo’n honderd meter van het hostel is de straat afgezet. Kinderen uit de buurt spelen er allerlei spelletjes, hun ouders doen mee. Als we langslopen, zien we volwassen mannen vrolijk zaklopen. Verder is het rustig op straat. Gelukkig is het restaurant waar we naar op zoek zijn geopend. We eten er voortreffelijke nasi campur met varken.

Feestmaal op Onafhankelijkheidsdag.

Met een volle maag lopen we het centrum van Bandung in. In de bekendste winkelstraat, met veel gebouwen uit de koloniale tijd, is het al drukker. Het Afrika – Indonesië museum is gesloten. Toch zitten er hordes mensen voor de deur. We krijgen het idee dat we te laat zijn voor het feest. Deze mensen lijken op een bus naar huis te wachten. Is de optocht al geweest?

Op het grasveld voor de grootste moskee van Bandung ziet het zwart van de mensen. Veel ouders met kinderen die er vliegeren, voetballen of gewoon lekker rennen. We worden vaak nagekeken. Dat is even geleden. We vermoeden dat er vandaag veel mensen van het platteland naar de stad gekomen zijn. Hebben zij ook weer een Belanda gezien. Op Onafhankelijkheidsdag nog wel.

We krijgen niet echt een goed beeld van Bandung. Veel winkels en restaurants zijn gesloten en op veel plekken is er niemand op straat. Ongewoon voor een Indonesische stad, normaal bruist het van het leven. Die avond eten we nogmaals in het restaurant waar we lunchten. Ongeïnspireerd om verder te kijken.

Een dag later keren we terug naar Jakarta. De treinrit van Bandung naar Jakarta is de mooiste tot nu toe op Java. We rammelen rustig tussen groene heuvels door, waar zelfs op de steilste hellingen rijstterrassen zijn aangelegd. Met bamboe zijn ingenieuze irrigatiesystemen aangelegd.

We overnachten dit keer net buiten Chinatown in een bijzonder appartement dat Kiki vond op AirBnB. De eigenaar Arief is hardcore Star Wars fan en heeft zijn hele huis ingericht met Star Wars spullen. Hoogtepunt is de glas in lood ruit waarin de Death Star wordt afgebeeld. Daarnaast is het vooral een heel comfortabel appartement, dat van alle gemakken voorzien is. We sloffen er de rest van de dag rond.  

Toewijding. Een glas in lood afbeelding van de Death Star.

Kiki verkleed als Princess Leia.

"These are not the onions you are looking for.'

De volgende dag slapen we uit. We besluiten Arief te verrassen en verkleden ons als Luke Skywalker en Princess Leia uit Star Wars en maken wat gekke foto’s. We ontbijten in de straat in een Chinees Indonesisch restaurant en lopen dieper Chinatown in. We zijn hier al eerder geweest met Eka en Deci en vinden al snel het koffiehuis waar we met hen wat dronken. Tijd voor een tweede rondje.

We zijn Eka nog geld verschuldigd en zoeken nog een manier om het geld te verpakken. In een winkel tegenover de Chinese tempel kopen we een stapel nep geld. Chinezen gebruiken dit geld om te verbranden, zodat hun geliefden in de hemel er warm bij zitten. In de winkel kun je nog veel meer kopen om te offeren voor overleden familie of vrienden. Een Louis Vitton tas, pakjes sigaretten, een Mercedes Benz, een boombox, een mooi overhemd, zelfs een airconditioner, allemaal nagemaakt van karton.

Bakmi en nasi campur. In de kleine bakjes bouillon, een soort miso soep en verse hoisinsaus,

Zo blij als een kind in een snoepwinkel. Wacht.

Een pakje peuken, een iPhone, make-up, domino, wat zou jij iemand schenken?

Verse bakpao.

Eka pikt ons na haar werk op, we laten haar nog snel het appartement zien voordat we vertrekken. Het is vrijdagavond en daardoor nog drukker in het verkeer. Bovendien regent het. We doen uiteindelijk twee uur over de rit naar het restaurant waar we hebben afgesproken met Deci en Yoshie.

Het restaurant is volop chique. Een pianist speelt lichte kamermuziek, de tafels zijn keurig gedekt en het personeel is behulpzaam. Toch bestellen we als in elke andere waroeng samen, zodat we met elkaar kunnen delen. Het eten smaakt goed en de sfeer aan tafel is al snel goed. We praten veel, halen herinneringen op en maken elkaar aan het lachen. Gelukkig zijn we niet de enige tafel die wat lawaaierig is, naast ons viert een familie de verjaardag van oma, we krijgen zelfs een stuk van de verjaardagstaart als dessert. Zelfs in een chique restaurant ontkomen we niet aan die Indonesische gulheid.

Deci, wij twee, Eka en Yoshie.

Na het eten nemen we afscheid van Yoshie, zij heeft een afspraak met haar broer. Eka en Deci nemen ons mee naar een van de hipste bars van Jakarta, bovenop een wolkenkrabber met 56 verdiepingen. Het uitzicht is er spectaculair. We kijken uit over een groot deel van Jakarta. Als de regen opklaart mogen we zelfs het terras op om het uitzicht te bekijken. Nog beter dan in het appartement waar we eerder verbleven zien we hoe groot deze stad is.

Eka zet ons rond middernacht weer thuis af. Ook Deci wil graag het Star Wars huis van binnen zien, met zijn viertjes sluipen we naar binnen. Dan nemen we afscheid van elkaar. We bedanken Eka en Deci voor alles wat ze voor ons gedaan hebben. Hun gastvrijheid kende werkelijk geen grenzen en maakte ons verblijf op Java onvergetelijk. Hopelijk zien we elkaar snel weer.

Barman, nog twee bier.