Oost-Java (VIDEO!): Vulkanen, raften, tempels en veel meer

Bijna missen we de trein naar Surabaya, de twee na grootste stad van Java en onze uitvalbasis voor Oost-Java. De stad heeft zelf niet veel te bieden volgens Eka en Yoshi, toch blijven we er een paar dagen voordat Kiki’s broertje Lyno en zijn vriendin Wiljan zich bij ons voegen. Tijdens die dagen sluiten we ons op in onze hotelkamer om huiswerk te doen; ik werk aan een freelance opdracht, Kiki pleegt voorbereidingen en we werken samen de blog bij. We komen eigenlijk alleen buiten om te eten. We zoeken daarom de beste restaurants in de buurt uit. Eén avond gaan we echt uit. Dinner and a movie in het winkelcentrum.

Lyno en Wiljan komen op een avond laat aan bij het hotel. Hun verschijning heeft iets magisch. Opeens zijn ze er. Ze zijn er echt! Het voelt goed om familie te zien. We helpen ze inchecken en in hun kamer praten we lang bij. Er is thuis veel gebeurd. Vooral veel nieuws op het babyfront. We gaan laat naar bed.

De volgende dag begint ons avontuur. Om zeven uur staat onze auto met chauffeur Yoga voor ons klaar. Vandaag wacht ons een lange dag rijden, maar halverwege stoppen we om te raften. We verwachten een soort relaxt boottochtje met een handvol waterversnellingen, maar als we met drie gidsen bij het Adventure Centre worden weggestuurd, begrijpen we dat het menens is. Zo’n twee uur worden we door en elkaar gerammeld op het water. We stoppen een paar keer om te zwemmen en watervallen van dichtbij te bekijken. De kloof waar de rivier doorheen stroomt is ongelofelijk groen. Allerlei soorten planten lijken van de rotswanden af te druipen.

Stukkie wandelen naar de boot.

Fotomomentje.

Een klein stukje van de kloof. Onder de waterval wonen duizenden vleermuizen.

Team Awesome.

Die avond komen we in het donker aan bij het gasthuis waar we overnachten. Yoga heeft flink moeten werken. De laatste kilometers reden we over onverharde wegen vol gaten en stenen. Het gasthuis wordt gerund door Ali en zijn familie. Ali is mijnwerker en haalt zwavelkristallen uit de bodem van de Ijen vulkaan die wij vannacht bezoeken. Hij startte het gasthuis om te voorkomen dat zijn kinderen ook in de mijn moeten werken. Zijn vrouw wokt nog snel een nasi goreng voor ons in elkaar voor we naar bed gaan.

Die nacht hebben we geluk. Het blauwe vuur waar de vulkaan om bekend staat brandt fel, de vlammen zo’n drie meter hoog. We dalen af naar de bodem om het vuur goed te bekijken. Mijnwerkers komen al naar boven met manden vol zwavelkristallen op hun schouders. Ze torsen zo’n 80 à 100 kilo (!) omhoog. Op de rand van de vulkaan zien we de zon opkomen. Nu pas zien we hoe de omgeving eruitziet. Het zeegroene meer, de groene bergkammen, de zwavelafzetting tegen de vulkaanwand, adembenemend mooi.

Halverwege de afdaling de vulkaan in.

Het blauwe vuur. Het bestaat.

Langzaam wordt het licht.

Later die dag, in de jungle.

Net een Fa commercial. Maar dan met kleren aan.

Terug in het gasthuis slapen we een paar uur voor we verder gaan. In de middag laat Ali’s vrouw ons het dorp zien, daarna bezoeken we drie watervallen en in de stad Banyuwangi vinden we een café met internet. We boeken hotels voor de komende dagen en maken plannen voor wat we gaan doen. Die avond vallen we als een blok in slaap.

’s Ochtends krijg ik kookles van Ali’s vrouw. Ze laat me haar vereenvoudigd recept voor nasi goreng zien. Als ik het opeet, maak ik de fout een half groen pepertje in mijn mond te stoppen. Ali, zijn ouders, zijn vrouw, zijn broer, Yoga, allemaal moeten ze keihard lachen als de tranen in mijn ogen schieten. ‘Pedis! Pedis!’ roepen ze. Ja het is heet. Maar ook zo lekker.

We nemen uitgebreid afscheid van Ali en zijn familie en stappen weer in de auto. Wat een gastvrijheid. Vandaag weer lang rijden. Maar halverwege gaan we op safari in het Baluran National Park, ook wel bekend als Little Africa. Middenin een bos begint een steppe die tot aan zee uitloopt. Op de steppe leven waterbuffels, aapjes, cobra’s en allerlei soorten vogels. Op het strand springen we uit de auto om een uurtje te zwemmen. In de verte zien we Bali liggen. Geen spijt dat we daar niet naartoe zijn gegaan.

Ali (helemaal rechts) en zijn familie. Achter ons het gasthuis.

De steppe van Baluran.

Door heel Oost-Java zie je dit soort zelfgebouwde crossbrommers. Braaaap.

Een dag later rijden we ’s ochtends vroeg in een Toyota Land Cruiser uit 1981 (dream car) naar de voet van Mount Bromo, ook een vulkaan, maar totaal anders dan Ijen. Bromo lijkt op een vulkaan zoals een kind hem tekent. En, de vulkaan is actief. Bovenop de vulkaanrand is het onheilspellende gebrom van de vulkaan bijna oorverdovend. Dit is pas power. Kiki ziet zelfs een steen uit de vulkaan omhoogschieten, als ik met Lyno en Wiljan naar een hoger gelegen uitkijkpunt loop. Gaaf om twee zulk verschillende vulkanen te beklimmen.

Is wel duidelijk wie hier de gymleraars zijn...

Walking on the edge.

Rokend en vooral brullend gat in de aarde.

Kroket! Die mosterd sloeg nergens op.

Kleurrijke straatjes in Malang.

Even praten over de staat van het Nederlandse voetbal.

Het is nog vroeg als we terugkomen bij ons gasthuis. Na een hete douche rijden we verder naar de stad Malang. We stappen uit in het oude centrum van de stad en eten er kroketten bij Toko Oen, een restaurant dat ook in Den Haag een vestiging heeft. De zaak is duidelijk aan een opknapbeurt toe, de oude glorie is volledig vergaan. Maar, de kroketten smaken prima. We slenteren nog wat rond door een buurtje met smalle straten en mooie huizen, voordat we in de auto stappen naar onze slaapplek in het stadje Batu. Yoga woont in Malang en slaapt vanavond thuis.

De volgende dag slapen we uit. Pas om elf uur pikt Yoga ons op. Samen bezoeken we een reeks Hindoe tempels, verspreid over Batu en Malang. De tempels zijn klein, maar liggen er gaaf bij. Met een omweg door de heuvels, komen we aan bij het transportmuseum van Batu. Een museum met een indrukwekkende verzameling auto’s en motoren, maar het is vooral de thematische inrichting die het museum zo bijzonder maakt. Het gave is dat je op veel motoren mag zitten om foto’s te maken. Dat doen we dan ook gretig. We sluiten de avond af met biertjes. We proosten op een geweldige trip. Morgen is het terug naar Surabaya. Lyno en Wiljan vliegen verder naar Lombok, wij gaan richting Yogyakarta.