Samen de wereld rond

We komen vroeg aan op het vliegveld van Portland. Tim en Maril, die naar Portland verhuisden om er te werken, wachten ons op met hun hartendief van een hondje Brody. Wat geweldig om ze te zien en om hier te zijn. We zijn reuze benieuwd naar Portland, dus nemen we de toeristische route naar het huis van Tim en Maril. We zien hoe de stad omringd is door groene heuvels en in tweeën wordt gehakt door de rivieren Willamette en Columbia. Aan deWillamette rivier staan nog veel restanten van oude industrie en een groot rangeerterrein voor vrachttreinen. De stad oogt veel ruiger dan we verwachtten; de stad heeft immers de reputatie progressief en vrijzinnig te zijn. De woonwijken zien er heel anders uit. Vrijstaande, houten huizen in alle soorten en maten, vaak in vrolijke kleuren geschilderd, en iedereen heeft wel een beetje tuin.

Home sweet home.

Het huis van Tim en Maril is jaloersmakend mooi; gebouwd van hout, met voor- en achtertuin en een flinke veranda. De logeerkamer is helemaal voor ons en Maril heeft overal kleine cadeaus verstopt. Chocola, twee adventkalenders, een fles wijn, zeepjes, wat een welkom!

'Had u deze geblieft, mevrouwtje?'

Christmas shopping bij SeeSee Motorcycles & Coffee.

De volgende dagen moeten Tim en Maril gewoon werken en wij doen hetzelfde. We lopen ongelofelijk achter met het dagboek én de blog en veel van onze spullen hebben een opknapbeurt nodig na twee maanden roughing it in Nieuw-Zeeland. We herstellen kleding, lappen onze schoenen op, mesten de backpacks uit en maken alles schoon. Ook maken we plannen voor het nieuwe jaar. We besluiten na Portland naar Mexico te vliegen, om daar met Mathieu’s ouders een roadtrip te maken. Soms lijkt het net een baan, zo’n wereldreis. 

Tussen neus en lip nog een Sinterklaas film geproduceerd.

Balletje schieten bij Wieden + Kennedy, het bureau waar Tim werkt.

Ook trekken we er met zijn tweeën op uit. Op een vrijdagavond gaan we naar het statige Portland Art Museum, waar een grote overzichtstentoonstelling van Andy Warhol is. Veel van het werk zagen we zes jaar geleden ook in Singapore, bij een soortgelijke expositie. Toch verveelt het kleurrijke werk van Warhol en zijn vroege mode illustraties nooit. Bovendien heeft het museum veel meer te bieden. In het Pecularium, een soort rariteitenkabinet, vermaken we ons met de rare installaties. Je kunt er ervaren hoe het is om levend begraven te worden, het brein van een zombie van binnen bekijken en doen alsof je door aliens geopereerd wordt. Keep Portland weird! Is niet voor niks het motto van de stad. 

Mooie serie Mick Jaggers door Warhol.

Wat stille kaartjesverkoper van het Peculiarium.

The truth is out there!

In de avonden en in het weekend gaan we vaak op stap met Tim en Maril. Alle vier zijn we gek op lekker eten en drinken, dus niet gek dat we veel uit eten gaan. Iets wat je veel ziet in Portland zijn craft beer brouwerijen, maar liefst 70 stuks in de stad, en meer dan 100 in de staat Orgeon. Er wordt in deze kleine brouwerijen flink geëxperimenteerd met hop verhoudingen en exotische ingrediënten zoals fruit, koffie en chocola. In bijna elke brouwerij kun je een proeverij houden en wat eten. Met Kiki’s verjaardag doen we een pub crawl langs vijf bierbrouwerijen die dichtbij elkaar liggen in het centrum van Portland. Gezellige middag.

De drinkploeg bij Bridgeport, Rogue, 10 Barrel en Fat Heads Brewery.

Groot, klein, donker, licht, proost!

Ook het aantal betaalbare restaurants in Portland is hoog. Er is voor ieder wat wils: vegetarisch en veganistisch, Aziatisch, Mexicaans, fusion en klassiek Amerikaans. Op veel parkeerplaatsen in de stad staan foodtrucks opgesteld (gevaarlijk als je even de hond uitlaat) en er zijn opvallend veel southern style restaurants, waar we meat stacks gebarbecued vlees naar binnen werken – niet meteen oordelen, bij Tim en Maril eten we elke dag vegetarisch. Trouwens, zelfs Tim valt van zijn geloof. Na dertien jaar eet hij voor het eerst vlees als blijkt dat in het beste Vietnamese Pho restaurant van Amerika, de vegetarische opties op zijn. Hij kan de Pho met rundvlees niet weerstaan. Als tegenprestatie maken wij vegetarisch stoofvlees en frikandellen zonder vlees, zodat we de Venlose snackbarklassieker Frietje Ala kunnen namaken. 

Sweet Street, Bosshogg & Sassy

Brody dolblij met zijn runderrib.

Meat stacks bij Miss Delta. Brisket, buikspek, ribs, ei, coleslaw en biscuits.

Game changer.

Kruidige Pho met garnaal en varken op verschillende wijze bereid.

Schaaltje vegetarisch bruin fruit.

Maple syrup en bacon donut van VooDoo Doughnuts.

Kater killer: bacon gravy met bacon strips, hashbrowns en gebakken ei.

Door de hoge dichtheid restaurants en kroegen is er ook elke avond wel wat te doen. Op een willekeurige dinsdagavond kun je bijvoorbeeld bingo spelen, aan een pub quiz meedoen, een standup comedy show bezoeken of naar een showcase van bandjes kijken. En bijna altijd is de toegang gratis. We hebben het allemaal gedaan, naast pokeravonden met nieuwe vrienden, shuffleboarden in combinatie met daytime drinking, naar de film met nieuwe vrienden en een bezoek aan de Moda Center voor een wedstrijd van Portland Trailblazers.

The Scratchdog Stringband, live in The White Eagle Hotel.

Go Trailblazers, go!

Een van de leukste uitstapjes was het Wereldkampioenschap Singlespeed Cyclocross. Op de akkers van een pompoenboer buiten de stad treffen we een tafereel aan dat Tim en Kiki doet denken aan Vasteloavond (Venloos carnaval). Bijna alle deelnemers en toeschouwers zijn verkleed, een punk drumband zweept de racers op, er wordt live verslag gedaan vanuit een kano in het onder water gelopen deel van het parcours, deelnemers stoppen regelmatig om een biertje aan te nemen en zoals bij elke cyclocrosswedstrijd zijn er obstakels, maar anders. Toch, voor de finale is zelfs Sven Nys (volgens velen de allerbeste crosser aller tijden) op komen dagen. Met een grote glimlach ondergaat hij de pesterijen van het publiek. Voor onze ogen krijgt hij een vol glas bier in zijn gezicht gegooid.

Sven door de ballenbak, getrakteerd op n pint.

Man? Vrouw? Geen idee...

Modder everywhere!

Keg stand obstakel.

De winnaar bij de vrouwen. tatted up.

Tel kwijt.

De Kannibaal van Baal, vast nuchterder dan wij.

Ook wij drinken non stop. Bier voor een dollar, tja, dan heb je poppetjes aan het dansen. Van de prijsuitreiking in een aftandse bar, waar de winnaar ter plekke een tatoeage krijgt, weten we dan ook niet veel meer. We beginnen een moshpit, Mathieu gaat op de foto met Sven Nys, Maril nodigt hem uit om te komen eten. Helaas vliegt De Kannibaal van Baal de volgende dag alweer terug naar België. De volgende dag hebben we een kater van epische proporties.

Om van onze katers af te komen, gaan we vaak wandelen. We verkennen de buurt als we Brody uitlaten en gaan in het weekend soms de stad uit. Met Tim klauteren we over besneeuwde, glibberige paden naar Angel’s Rest, een hoge rots met een prachtig uitzicht over de Columbia river gorge. En op een zonnige zondag maken we een wandeling van bijna drie uur op het strand van Canon Beach. Het heeft die nacht gestormd, het strand ligt bezaaid met lange stroken zeewier, met een beetje fantasie lijken het net ingewanden van een walvis. Brody vindt het fantastisch, Tim en Maril laten hem voorzichtig los lopen.

Dogs will be dogs.

Jekkes!

Maar wat een uitzicht.

Snowpocalypse in Portland.

Brody in de wintercollectie 16 /17

Past net.

Hiken naar Multnomah Falls.

IJskoud smeltwater.

Sinterklaas slaan we over, want in America, it’s all about Christmas. Bijna iedereen versiert zijn huis met lichtjes en wij doen gezellig mee. Eén straat in Portland wordt zelfs een paar dagen voor Kerst afgesloten voor verkeer, zodat voetgangers de uitbundige versieringen kunnen komen bekijken. De sfeer is er magisch. Prachtige lichtjes, koortjes die Christmas Carols zingen en mensen die uit karretjes glühwein en egg nog verkopen. Het is echt net als in de film.  

Peacock Lane, elke Kerst een toeristische attractie.

Een van de meest uitbundig verlichte huizen, inclusief muziek.

DJ Maril on the onez and twoz.

Op derde kerstdag, oftewel Kiki’s verjaardag, ruilen we Portland in voor Astoria, een idyllisch kustdorp in het noorden van Oregon. In het dorp lijkt op veel plekken de tijd stil te staan. Onder de houten boulevard zien we zeehonden territoriaal naar elkaar loeien. In de arcade hall spelen we spelletjes uit onze jeugd en ontdekken we nieuwe games, zoals Enduro Racer van SEGA. In de cash only Voodoo Lounge drinken we stevige cocktails, de tent zou zo in New Orleans kunnen staan.

Die Brody denkt ook aan alles.

Broooaaap!

Baller shotcaller.

Drankie doen in de Voodoo Lounge.

Een tanker in de verraderlijk ondiepe wateren van Astoria.

Monolieten vlakbij Canon Beach.

Alien returns.

Met oud en nieuwe hebben we het huis voor ons tweetjes. We passen op Brody, terwijl Tim en Maril er een paar dagen tussenuit glippen naar San Francisco. We vieren het nieuwe jaar klein. We eten donuts in plaats van oliebollen en ’s avonds kijken we bijna in een ruk de serie Stranger Things uit. Brody merkt niks van het vuurwerk buiten, veel vuurwerk is er dan ook niet.

En dat is in een notendop onze anderhalve maand Portland. We hebben een onvergetelijke tijd gehad in deze, naar Amerikaanse begrippen, kleine stad. De schaal van de stad is overzichtelijk, er is ongelofelijk veel te doen en de mensen zijn er bijzonder vriendelijk. Maar, we zijn vooral Tim en Maril dankbaar, omdat we bij hen op adem mochten komen, omdat zij ons hun stad hebben laten zien en omdat Brody heel af en toe bij ons in bed mocht slapen.

Op een koude dag in januari nemen we in het donker afscheid van elkaar. Wij aangekleed, bepakt en bezakt, Tim en Maril in pyjama, met slaperige ogen en wild haar. Wat gaan we deze toppers missen. Maar Mexico wacht op ons. Op naar zon, taco’s, tempels en een hereniging met de ouders van Mathieu. Vamos!

Brody snapt niet dat we gaan.