Vanuit Dambulla
nemen we de bus richting het oosten naar Trincomalee, een plaatsje aan de kust.
We hebben al dagen, misschien zelfs weken behoefte aan zon, zee en strand. Even
bijkomen en bijkleuren. Zodra we in het wat krakkemikkige hotel aankomen, kleden
we ons om en zoeken een strandstoel uit op het privé strand dat bij het hotel
hoort. Dat laatste klinkt veel luxer dan het was; het toeristenseizoen moet nog
beginnen en de eigenaar van het hotel is met wat vrienden bezig met de laatste
voorbereidingen. Er worden een lamp opgehangen, het strand word geveegd en twee
man maakt een dak van palmbladeren voor het buitenkantoor op het strand. Alles
gaat langzaam. Vanuit de hangmat kijken wij lui toe.
De dagen daarna
vloeien in elkaar over. We ontbijten laat, zwemmen, zonnen, lunchen en zwemmen
nog een keer. Soms zoeken we een ander stuk strand uit, we verbranden ernstig, lachen
om de vissen die om ons heen uit het water opspringen. We offeren een kamersleutel
aan de zee, fietsen een rondje door Trincomalee (Kiki wordt weer het een en
ander toegeroepen) en door een misverstand ontbijten we drie keer gratis.
 |
| Yes. |
 |
| Wat? |
 |
| Nieuwe vrienden maken. |
 |
| Verbrand, dus zwemmen met een shirt aan. |
 |
| Verplichte vakantiefoto. |
 |
| Slapeloosheid levert soms mooie plaatjes op. |
Het enige minpunt is
dat we hier niet alleen zijn. Er valt ons een aantal soorten reizigers op. Families
uit Frankrijk, vrijgezelle (geile) studenten uit Engeland en heel veel
stelletjes uit Nederland. Er is geen Sri Lankaan te vinden, naast de jongens
die in de bediening werken. Het voelt alsof we op een een fout feeststrand in
Thailand zijn. Het eten is een poging tot Westers maar niet lekker; de hamburgers
zijn droog, de calamari is taai. Het strand is fijn, maar Trinco wat minder dus
gaan we door naar het zuiden.
Het doel is Arugam
Bay, de plek voor surfers in Sri Lanka, maar dat is acht uur met de bus, dus
maken we een tussenstop in Baticaloa. Zodra we in het kleine gasthuis aankomen,
trekken we onze zwemkleding aan en gaan naar de zee. Hier geen andere toeristen,
maar ook geen strandtentjes, geen mensen die zwemmen… Hmm… We lopen een stukje
en zien op een groot bord dat er niet gezwommen mag worden. Na een kwartier lopen
vinden we drie ijscokarren, we kopen er een ijsje. Op een half vergane houten
boulevard gaan we zitten. We eten ons ijsje en laten ons bekijken door de locals.
’s Avonds steekt
Mathieu met de eigenaar van het hotel de bbq aan en eten we zes dezelfde vissen
met een plakje komkommer. We knopen een gesprek aan met een Brits stel, allebei
23 jaar oud en in Sri Lanka voor een bruiloft. Net afgestudeerd maar ze kiezen
ervoor een jaar niet te werken. Goed bezig, werken kan altijd nog.
We hebben niet veel
van Baticaloa gezien maar de dag erna gaan we toch graag verder. Als we slaperig
de kamer uit komen en vragen hoe laat de bussen gaan naar Arugam Bay zegt de
eigenaar dat er maar één gaat en die vertrekt over een half uur! We kleden ons
aan terwijl we tanden poetsen en pakken onze tas in terwijl we ontbijten. De
tuk-tuk staat klaar en racet ons naar de bushalte. We rennen de bus in die al
klaarstaat, maar er ziet niemand in. De chauffeur meldt dat hij pas over anderhalf
uur vertrekt. Top.
 |
| Op een onbewoond eeeiiiland. |
 |
| Anderhalf uur wachten. Top! |
 |
| De oude vestingwal van het VOC Fort. |
Om tijd te doden
loopt Mathieu naar het Nederlandse fort dat aan de monding van de zee ligt. Het
wemelt overal van soldaten en politieagenten. Trucks met meer personeel komen
en gaan. Snel wat foto’s maken en terug naar de bus. Bij het busstation hangt
een banier waarop de premier of president van Sri Lanka welkom wordt geheten.
Aha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten