0

Een ode aan de motor (door Mathieu)

Na onze reis door Azië, waar we een paar keer een scooter huurden, wist ik bij terugkomst in Nederland; ik ga mijn motorrijbewijs halen. Toch duurde het tot Valentijnsdag 2014 voordat het zover was. Op die dag kreeg ik van Kiki een proefles bij rijschool Haan in Kralingen. En was ik meteen verkocht.
Proefles op de 125 cc

In augustus slaagde ik in één keer voor alle drie de examens. Zo blij als een kind ging ik op zoek naar mijn eerste motor. Natuurlijk had ik al die tijd al veel gekeken naar motors on- en offline en er ook veel over gediscussieerd met mijn toenmalige collega’s Zoran en Edwin, beide motorrijders, met zeer verschillende smaken. 
Op mijn lijstje stond van alles; een Triumph Street Triple (te naked), Honda CB600 (te saai), Yamaha TDM (te onderhoudsgevoelig), BMW F800GS (te duur). Maar bovenaan mijn lijstje stonden twee motoren; de Honda Africa Twin en de Yamaha XT660z. Beide zogenaamde allroads, geschikt om ooit misschien wel de wereld mee te veroveren. Toch zijn er verschillen. Even kort door de bocht; de Africa Twin is wat ouder en heeft twee cilinders, de XT is jonger en heeft er maar één. 

Kon het natuurlijk niet laten...
Ik vond een XT op Marktplaats met maar weinig kilometers op de teller, waar wel wat werk aan moest gebeuren. Na een proefrit was ik verkocht. De wendbaarheid, de hoge zit, het remmen op de motor, het geluid van de motor en de looks natuurlijk. Ik kocht de XT voor een zachte prijs en reed er direct mee naar Rotterdam. Ook op de snelweg stond de XT prima zijn mannetje.

Eerste ritje op de XT

In de maanden die volgden, begon ook het werk aan de XT. Als eerste kreeg hij een nieuwe set banden en remblokken achter. Daarna verving ik in werkplaats De Motorkelder in Capelle de kettingset en transmissiedempers, met wat hulp van eigenaar Rien. De motor kreeg handkappen en een hoger ruitje en een nieuwe demper van Exan. Met nog wat kleine ingrepen werd het mijn droommotor. 

Uitlaatje wisselen.
Goed, echt lange reizen heb ik er nooit mee gemaakt; één keer reed ik er mee naar Duitsland. Maar wat ik minstens een keer per week deed, was naar kantoor via de snelweg en ’s avonds binnendoor terug via deze route; van Amsterdam naar Rotterdam met maar één piepklein stukje snelweg. Op de bochtige binnenwegen voelde de XT zich meer dan thuis, wat heb ik er genoten. 

Toen we besloten op wereldreis te gaan wist ik eigenlijk direct; de XT zal moeten gaan. Dus kreeg de XT in december een laatste grote beurt. Nieuwe olie, een nieuw filter en een flinke poetsbeurt, klaar voor zijn laatste photoshoot. 

Na twee weken verkocht ik de XT aan Jordi, die er tijdens de proefrit zijn eerste bekeuring mee bij elkaar reed. Met gemengde gevoelens, maar met een hand vol cash, keek ik toe hoe hij en zijn vader ‘mijn’ XT hun aanhanger inladen. Zo snel had hij nou ook weer niet hoeven gaan, want we kregen een zachte winter. 

Met pijn in het hart en cash in de hand afscheid nemen...
Gelukkig wist Kiki me weer te verrassen door me te wijzen op de motortours door het Himalaya gebergte. Ze spoort me aan om het gewoon te doen, zij redt zich wel, dus wie ben ik om nee te zeggen. Met een beetje geluk tuf ik straks op een ouwe Royal Enfield door het hooggebergte. Braaap braaaaap.





Kiki en Mathieu

Volg ons op onze reis rond de wereld.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten